Page 240 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

234 Gönlümüz Beraber

diyerek Efendim’in üzerine yürüdü. O da “Yâ, bu yetimi niye üze-
yim? Bak kendime ceket alacaktım, almadım. Onun parasını buna
say. Ben bu ceketi de yamalayıp giyeceğim.” dedi.
Efrahim Efendim bu kısmı anlatırken ağlamaya başladı ve
sözlerine şöyle devam etti:
Ağabeyim çok fedakârdı. Sabâvetinden en sonuna kadar hep
böyleydi. Hastalık durumunda doktorlar görüşü yasakladıkları ve
kendisine “Kesinlikle kimseyle görüşmeyeceksin” dedikleri hâlde
ihvanları kabul ederdi ve “Yâ, adam ta Kars’tan buraya gelmiş. Ba-
bası hasta, oğlunun işi yok. Ben buna hâl hatır sormayayım mı?”
diye bizi terslerdi. Ayakta duramayacak hâldeyken bile mutlaka ge-
lenlerle görüşmek isterdi. Biz o kadar hatırlatmamıza rağmen hep
kendini ihvana vakfetti.