Page 237 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

Ruhumuz Beraber 231

˗ Eskisi gibi gelen giden olmuyor. Biz de çok üzülüyoruz. Ah-
met Efendi’ye söyleyeyim size bir yemek hazırlasın.

buyurdu. Biz:
˗ Yok Efendim, estağfurullah.
dedik. Ancak Efendim hemen görevliye seslendi. Dergâhta başka
kimse yoktu. İndik aşağıda yemeğimizi yedik, çayımızı içtik. Sonra
yavaşça üst kata çıktık. Hazret-i Pîr oturuyor. Arkasındaki duvar
üzerine “Yakın Görüşmek Yasak” yazılı bir kâğıt asılmış. Elimiz
göğsümüzde hafifçe eğilerek:

˗ Efendim Allaha ısmarladık.
diye müsaade istedik ve Dergâh’tan ayrıldık. Daha önce de söyledi-
ğim gibi bizim niyetimiz hakikaten bir tavaf yapıp geri dönmekti.
Fakat Efendim kerem etti ve kendisini zahiren ziyaret etmemizi ve
mübarek cemâlini görmemizi nasip etti. Gönlümüz böylece rahatla-
mıştı ve memnun bir şekilde Ankara’ya döndük.
Bu olay Mübareğin aşk ile yapılan her işe doğrudan müdahil
olup müridlerinin üzerinde tasarrufta bulunduğunu gösteren ve bi-
zim de bizzat müşahede ettiğimiz güzel bir hatıra olarak hafızaları-
mıza kazınmış oldu.