Page 14 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

8 Gönlümüz Beraber

dedim. Tövbe istiğfar yapıldı, Efendim’in elinden tuttum ve o anda
ben koptum. Sürekli ağlıyordum. Ders tarifi bitti. Hatmeye oturula-
caktı. Yeni ders alanlar dışarı çıktı. Ben ise ne dışarı çıktım ne de
halkaya oturdum. Efendim:
˗ Dersliydin, niye oturmuyorsun?
dedi. Sustum, başımı öne eğdim ve kenarda oturdum. Hatme yapıldı,
ben yine sürekli ağlıyordum. O şekilde eve döndük. Ablamlarla beş
dakika ya görüştük ya görüşmedik. Demek ki beni Ankara’dan zorla
memleketime getiren başka bir güç varmış, bu vesîle ile onu da gör-
müş olduk.
Tövbe gusül abdesti alıp yattım ve ertesi gün Ankara’ya
döndüm. Böylelikle sanki yeniden doğmuş gibi farklı bir Mehmet
Ali olarak dünyaya gelmiştim. O günkü muhabbetimle uzun süre
ayaklarım yere değmeden dolaştım. Hazret-i Pîr’i 1984 yılında ilk
görmemle ona burnum sürtülerek yapışacak derece bağlanmam ara-
sında yaklaşık 3 sene geçmişti. Bu geçen süreyle daha sonraki yaşa-
dığım günleri kıyaslayınca bunların arasında cennet-cehennem farkı
nasılsa öyle bir fark olduğunu müşahede ettim.