Page 227 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber
P. 227
Ruhumuz Beraber 221
˗ Bu lâyıklık işi değil, sana bir lütuf olundu.
buyurdu. Bunun üzerine ben:
˗ Efendim, çok güzel günler geçirttin bana.
dedim. Efendim tebessüm etti ve:
˗ Allah bu günlerimizi aratmasın.
buyurdu. Bu arada Eyüp Ağabeyler “müsaade alalım” dediler. Efen-
dim bana:
˗ Üzülme yakında Ankara’da buluşuruz.
dedi. Medine yoluna düştük. Yolda Eyüp Ağabey’e:
˗ Ağabey, ben ya zaten hacıydım ya da hacı olmadım. Çünkü
bende bir değişiklik olmadı.
dedim. O da biraz durdu ve:
˗ Sus, fazla konuşma. Hazret-i Pîr’i tanıyan herkes hacıdır.
Onlara hac yaptırırlar.
dedi ve Dede Paşamın hac esnasında tavaf ederken tüm müridlerinin
ruhlarını manevî sırt heybesine doldurup onları da tavaf ettirişini
müşahede eden bir ihvanın hatırasını anlattı.
Medine’de kaldığım süre içerisinde ziyaretleri tamamlayıp,
memlekete döndüm.
Efendim’in Paşamla Hacca Gidememesi
Hacı Annemin naklettiğine göre Dede Paşa Hazretlerinin eşi
olan Paşa Anne, Hacı Anneme bir hatırasını anlatmış. Dede Paşa
Hazretleri, Paşa Anne, Numan Efendi ve birkaç ihvanla birlikte
hacca gitmiş. Efendim de Paşa Hazretleri’yle zahiren hacca gitmeyi
çok arzu etmiş, ama gidememiş, Erzincan’da kalmış.
Hac zamanında Paşa Anne Abdurrahim Efendim’i zemzem
kuyularının yanında abdest alırken görmüş ve şaşırmış. Paşa Hazret-
leri’nin yanına gelip:
