Page 234 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

228 Gönlümüz Beraber

Ramazan’da Türkiye’ye Ziyaret
Ramazan Ayı da geldi, gurbete dayanamadım Türkiye’ye
geldim. Memleketime gidip hem Efendim’i hem de ailemi, annemi,
babamı, sevdiklerimi göreceğim için sabırsızlanıyordum. Özellikle
Efendim’e çok güzel hediyeler almıştım. Efendim’e öyle bir valiz
hazırladım ki acayip beğenecek diye sevinçliyim. Niyetim de açık-
çası önce İstanbul’a inip Efendim’i ziyaret etmek. Daha sonra da
memlekete geçmekti.
Uçaktan indim, bavullarımdan büyük olanı çıkmadı. Biraz
bekledik form doldurup taksiye atladım, Tepecik’e gittim. Ramazan
Ayı olduğu için tekkede cemaat yoktu. Efendim’le görüştüm. Garip
duygularla uzaydan gelmiş gibi biraz da şaşkın, özlem gidermeye
çalıştım. 9.2.1996 Ramazan’ın 20. günü Efendim’le Cuma namazı
da kılmak nasip oldu
Uçaktan bavulum çıkmamıştı. Sorduk soruşturduk, hata tes-
pit edildi başka uçakla başka bir zaman gelecek, dediler. Şimdi Ra-
mazan Ayı, Ramazan’da Efendim’i ziyaret yasak. Normalde Tepe-
cik’e kimseyi kabul etmiyorlar. Fakat bavul da kayboldu, ne zaman
geleceği belli değil. Tepecik’te bekleyeceğiz.
Efendim’le kanepede oturuyoruz, Efendim Kur’an okuyor.
Efendim’in Kur’an okuyuşu gazel okur gibi çok güzel okuyordu.
Arada gelenler oluyor, Efendim:
˗ Niye geldiniz? diyor.
˗ Bavuldan haber gelmeden gitme, dedi.

Efendim bizi 3-4 gün orada tuttu, bavul da gelmedi.
Sonra dedi ki:
˗ Bavulda çok kıymetli şeyler var mıydı?
˗ Efendim, size bir sürü hediye aldım vs. dedim.
˗ Boş ver o zaman, dedi.
Sonunda bavul kayboldu gelmedi. Ramazan günü oruç tutu-
yoruz, iftar yapıyoruz. Neyse sonunda “sen git” dedi. Bayramı mem-
lekette yaptıktan sonra Amerika’ya çalışmalarımı tamamlamak
üzere geri döndüm.