Page 193 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

Ruhumuz Beraber 187

demli. Başını cama dayadı, ayağı gazda 100 km/s ile gidiyor. Bu
arada Eskişehir yolunu geçtik, sonra Eryaman sapağını geçtik,
Akıncı’ya doğru yaklaştık, ama ne gelen var ne giden. O anda “Efen-
dim bize bir numara çekiyor” diye aklıma geldi. Fakat “Aman kimse
konuşmasa da esrar bozulmasa!” diye düşünüyorum. Derken Cihan:
˗ Ağabey, acaba Efendim Hayrettin Ağabey’in evine mi uğ-
radı? Konvoy gelmedi. Geçse görürdük.
dedi. Ben:
˗ Sus Cihan!
dediğim anda konvoy arkadan göründü.
˗ Efendim geliyor!

denildi. Ama bu arada gişelere çok yaklaşmıştık. “Efendim geliyor”
denilince Zafer Ağabey edepten Efendim geçsin diye sağ sinyal ve-
rip sağa yanaştı. Efendim Hazretleri’nin bizi geçerken Mazhar Ağa-
bey’e eliyle bizi gösterdiğini gördük. Ondan sonra konvoy gişelere
vardı, biz de vardık. Hemen indik arabadan. Arkadan Mustafa Ağa-
bey Opel’iyle, sonra da arabaları iyi olanlar kendi arabalarıyla peş
peşe geldiler ve sağa yanaşıp durdular. Efendim camını açtı:
˗ Allahaısmarladık sizi, unutmayın bizi, sağ kalırsak göreriz
birbirimizi.
dedi ve yola devam ettiler. Sonra Mustafa Ağabey arabasından fır-
layıp yanımıza geldi. Hayrette kalmış bir edâ ile:
˗ Siz ne zaman geldiniz?
diye sordu.
˗ Ağabey, sizden az evvel geldik.

dedik.
˗ Anlamadım! Nasıl geldiniz?
dedi.
˗ Ağabey, normal geldik, 100km/s hızla!
dedik.