Page 198 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

192 Gönlümüz Beraber

Aradan 3 yıl geçti. 1995 yılında Efendim’le birlikte hacca
gitmek nasip oldu. Hacca okuldan izin alamayacağım ve yeterli pa-
ram olmaması nedeniyle turlara yazılamamıştım. Fakat hacca gide-
bilmek için onca mücadeleler verip Arabistan vizesi ve uçak biletini
son anda alabildik. Bu arada Efendim’le bu konuda zahiren hiçbir
görüşmemiz olmamıştı.

Efendim’le Hacca Gitme Öncesi
14 Mayıs sabahı İstanbul’a otobüsten indiğimde sabah na-
mazına yetişebileceğim hâlde cemaate kavuşturtmadı. Tekke’ye
vardığımda herkes yatmıştı. Ben de kimseye bir şey anlatmadan
yatma imkânı bulmuş oldum. Yarı uyanık şekilde saat 10.00’u bek-
ledim. Kahvaltımı yapıp yukarı çıktım. Efendim teşrif etti.

Orada bulunanlara kısaca hacca gideceğinden, vize işinden
bahsetti. Çay getirmelerini söyledi. Bu arada hafiften beni kesi-
yordu. Ben de destur çekerek yavaşça yanına sokulup:
˗ Efendim, müsaade edersen sizinle ben de hacca gitmek isti-
yorum.
dedim. Sanki şaşırmış bir şekilde:
˗ Bizimle birlikte sen de mi geliyorsun, biletin var mı?
gibi şeyler sordu. Ben de mahcup bir şekilde kafamı yere eğip:
˗ Himmetinizle Efendim!
dedim ve kafamı göğsüme soktum. Efendim sesli bir şekilde:
˗ Maşallah, çok güzel.
dedikten sonra biraz sükût geçti ve
˗ Ben de şeyhimle gitmek istedim, fakat olmadı.
dedi ve başladı anlatmaya.
˗ Paşam son haccına giderken ben de onunla gitmek istedim,
fakat olmadı. Daha sonra gitmek içimden gelmedi. Paşam
sonra “Beyim, Hac dünya muradıdır.” buyurdu. Bunun üze-
rine içimden yeniden hacca gitme isteği geldi.