Page 27 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

Ruhumuz Beraber 21

Bahçeli Hatme Grubu
1987 yılında üniversitemizde öğrenciler olarak bizim bildi-
ğimiz tek hatme yeri Demetevler’de Elif Sitesindeki hatme grubu
idi. Demetevler ile okulun arası öyle yakın değildi. Dolmuşla Ulus’a
iniyor ve orandan da en son ring servisiyle okula dönüyorduk. Ser-
visi kaçırdığımız zamanlar otobüs terminaline yürüyor, sonra Eski-
şehir yolundan geçen otobüslerin muavinlerine yalvarıp okulun
önünde iniyor ve yeniden yurtlara kadar 3 km yol yürüyorduk. O
saatte yurdun kapısından içeri girmek de ayrı bir sorun oluyordu.
Mustafa Ağabey:
˗ Bu böyle olmayacak! Siz ilim ehlisiniz. Sizi Rasim Ağabey-
lerin Cebeci hatme grubuna dâhil edelim.
dedi ve bize adresi tarif etti. Perşembe akşamı Rasim Bey’in Cebeci,
Dede Efendi Sokağı’ndaki evine gidip kapının ziline bastık. Kapıya
iri gözlüklü bir genç çıktı. Başı tevâzudan yerdeydi ve kenara çe-
kildi. Biz de selam verip içeri girdik. 6-7 kişi salondaki bir masanın
etrafında oturuyorlardı. Selam verdik, “aleykum selam” dediler ve
konuşmalarına devam ettiler. Ne “Hoş geldiniz”, ne “Siz kimsiniz”,
ne de “Nerede okuyorsunuz?” dediler. Yüzümüze de bakmamış-
lardı. Anladığımız kadarıyla İsmet Özel’in “Taşları Yemek Yasak”
kitabını mütalaa ediyorlardı. Hatırladığım ve sonradan öğrendiğim
kadarıyla masada oturanlar Rasim Ağabey, Erdem Ağabey ve diğer
edebiyatçı abilerimizmiş.
Aradan bir saat geçti. Ne sohbet var, ne Efendi kelamı var,
ne de ilgili bir işaret var. Biz “Acaba yanlış bir yere mi geldik!” diye
düşünürken, oradan “hatmeye oturalım” diye bir ses duyunca “Çok
şükür. Burası doğru yermiş.” dedik. Hatme okundu, suları içtik, he-
men müsaade alıp oradan ayrıldık.
Sonra Mustafa Ağabey’e:
˗ Burası bize göre bir yer değil. Zaten üniversitelilerin akılla
başı belada! Bize başka yer bul.
dedik. O da bize:
˗ Size her yer olmaz. Bir de Fehmi Kuyumcu Ağabey’e teklif
edeyim. Çok titiz biridir, bakalım.