Page 32 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber
P. 32
26 Gönlümüz Beraber
˗ Bu Ağabey kim?
dedim. O da:
˗ İhvanımız Fatih Bey, DPT’den geçme.
dedi. Bunun üzerine onu hatırladım. Bu bize DPT başvurumuzda sa-
hip çıkmayan adamdı. Normalde Efendim salonu en geç bir saat
içinde teşrif ettikleri hâlde, gün boyunca gelmedi. Adam Tekke’de
bir oraya gidiyor, bir buraya gidiyordu.
Sonra akşam namazına yakın Efendim teşrif etti. Doğruca
yerine oturdu, yüzü de böyle celalliydi. Kimseye ‘hoş geldin’ de-
medi. Fatih Bey de divanda tek başına oturuyordu. Efendim ona
doğru döndü. Yüksek bir sesle sağ elinin işaret parmağıyla göstere-
rek:
˗ Beyim! Makam soruyorsan, asıl makam burasıdır.
dedi ve kendi oturduğu yeri işaret etti. Sonra sustu. Ne olduğunu
kimse anlamamıştı. Aradan belli bir vakit geçtikten sonra akşam na-
mazı için kamet getirildi ve namaza kalkıldı. Namazdan sonra o
Ağabeyimizi Tekke’de görmedim.
