Page 81 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

Ruhumuz Beraber 75

O gün Cuma’yı okulda kıldık, Boral’da hatmeye yetişecek
şekilde erkenden de gitmedik. Hazırlıklarımızı bitirip Boral’a vardı-
ğımızda hatme yeni bitmiş ve sular dağılmıştı. İçerisi çok kalaba-
lıktı. Mübarek de artık kalkacak. Bakıyoruz ki Efendim hareketle-
necek. İçeri girer girmez Ertan:
˗ Efendim, bugün sizi İncek’e biz götüreceğiz.
dedi. Bunun üzerine herkes kapı tarafına döndü, baktı. Efendim de
güldü.
˗ Sizin arabanız var mı?
diye sordu. Biz:
˗ Var Efendim, hazırladık.
deyince Efendim de:
˗ Peki, sizle gidelim o zaman.
buyurdu. Öyle deyince ortalık karıştı. Meğerse birçok ihvan Ağabe-
yimiz Efendim’i İncek’e götürmek için fırsat bekliyormuş, ama bi-
zim bir şeyden haberimiz yok! Meselâ Kaymakam Necdet Ağabey
ilçesinden gelmiş. Mazhar Ağabey İstanbul’dan Mercedes’i ile gel-
miş. Savaş Ağabey Erzincan’dan arabasıyla gelmiş. Balcı Metin
Ağabey yeni araba almış, İstanbul’dan onunla gelmiş. Bunların
hepsi birden oturdukları yerden hafif hareketlendiler ve:
˗ Efendim ben götürmek istiyordum.
diyen 4-5 tane ses duyuldu. Ama Efendim:
˗ Yok canım, bugün beylerle gidelim.
dedi. Bunun üzerine cemaat hızlıca salonu boşaltmaya başladı. Biz
ineceğiz, Efendim’i alacağız. Onlar da arabalarını otoparktan alıp
peşimize takılacaklar ve arkamızda konvoy yapacaklar. Sonra İn-
cek’e beraber gideceğiz!
Herkes bu niyetle Boral’dan aşağıya indi, kimse kalmadı.
Efendim Hazretleri çok muhabbetli ve keyifliydi, gülüyordu. Asan-
sörle aşağıya indik ortada kimse yok. Zafer Ağabey arabayı önceden
kapının önüne çekmiş, bizi bekliyordu. Ağacın dibinde duran araba-
nın ön kapısını açıp Efendim’i bindirdik. Ertan ve ben arkaya bindik.