Page 92 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber
P. 92
86 Gönlümüz Beraber
Evimizi Teşrifi, Abdest, Evlenme
Efendim’i Evimize Davet
1989 yılıydı. Hazret-i Pîr Ankara’ya, Samsun’a, Niğde’ye, Tar-
sus’a, Maraş’a, Bursa’ya, yani yurdun belirli bölgelerine tebliğe çı-
kıyor, buralardaki ihvanları ziyaret ediyordu. “Efendim memlekete
geldiğinde niye bizde kalmıyor?” diyerek kendisini evimizde misa-
fir etmeyi arzu ettim. Evimiz çok da büyük değil, biraz küçük. Ama
buna rağmen “Acaba Efendim Hazretleri’ni evde misafir edebilir
miyiz?” düşüncesi gönlüme geldi.
Yine Efendim’in tura çıkacağını duyduğum günlerde Tepe-
cik’e ziyarete gitmiştim. Mübareğin yanına sokuldum ve:
˗ Efendim, bizim fakirhaneyi de teşrif eder misiniz?
diye sordum. Mübarek de:
˗ Olur.
dedi. Çok sevindim. Hemen memlekete telefon edip:
˗ Baba, tamam. Efendim bize geleceğini söyledi. Bundan
sonra ilk geldiğinde bizde kalacak. Ona göre ihvanlara haber
ver.
dedim. İhvanların Efendim’in bizde kalacağından önceden haberleri
olmasını istemiştim. Çünkü hiç kimse kimseye Efendim’i vermek
istemiyordu ve bölgelerde Efendim’i misafir eden bazı ağabeyler
Efendim’i başkalarına kaptırmamak için ellerinden ne gelirse yapı-
yorlardı.
Memlekette de müthiş olaylar oldu. Bazı ihvanlar “ Efendim
yok sizde kalacak, yok bizde kalacak.” diye sorunlar çıkardılar. Hâl-
buki memleketteki ağabeyleri önceden arayıp:
˗ Hazret-i Pîr’e sordum. Bu sefer bizde kalacak.
demek suretiyle kendilerini bilgilendirmiştim. Onlar da:
˗ Tamam, konuşuruz.
demişlerdi. Ben işi garantiye almak amacıyla yeniden:
