Page 140 - Gülden Bülbüllere Tasarruf - Abdurrahim Reyhan Erzincanî

128 Gülden Bülbüllere

Sohbet ve teveccüh bitinceye kadar saatlerce hem evin tavanın-
daki yılan hem de dışarıda sevinç çığlıkları ile cirit atan binlerce kuş
oradan ayrılmadılar. Teveccühten sonra ne yılan kaldı ne de kuş sü-
rüsü… Hepsi orayı terk ettiler.
Efendim’in sohbetlerinde ve teveccühleri esnasında bizleri na-
zarlarıyla ne gibi muameleler yaparak yetiştirdiğini anlamamız
mümkün değildi. Fakat onunla meşgul olduğumuz bu zamanlarda
her birimizde çok önemli değişiklikler oluyordu.
***
1990 yılı Haziran ayında hakikat erbabının rehberi Seyyidim Ab-
durrahim Erzincanî Efendim Hazretleri’ni ziyaret için İstanbul’a git-
tik. Tarikatımıza maddî ve manevî olarak çok hizmeti geçen ve Pa-
şam Hazretleri’nin de Abdurrahim Efendim Hazretleri’nin de has
müridlerinden Şahin Bey’in (Yeğenoğlu) rahatsızlanıp hastanede
yattığını ve durumunun da ağır olduğunu duyduk. Bir kardeşimiz
bizi oraya götürdü. Oğlu bizi görünce Şahin Bey’in odasına aldı.
Onu görünce çok üzüldük. Yasin-i Şerif okuduk. Şifa bulması için
gözyaşları ile Allah’a dua ettik. Şahin Bey baygın yatıyor. Yeme iç-
mesi de yok, bilinci de yerinde değildi. Fakat kulağı rahatsız etme-
yen hafif bir hırıltı ile ahenkli bir şekilde sürekli olarak Lafza-i Ce-
lal’i zikrettiğine şahit olduk.
Odadan çıkınca bekleyenler hastanın durumunu sordular. Biz de
gördüklerimizi anlattık. İçlerinden onu çok iyi tanıyan biri:
˗ Hocam! Şahin Bey’in bu hâlini görüce benim abdestim bo-
zuluyor(güvenim sarsılıyor). Yıllarca tarikata hizmet eden
birinin sonu böyle mi olacaktı!
dedi. Sonra orada bekleşen yedi sekiz kişi dergâha gittik. Salon tık-
lım tıklım doluydu ve salonda bir sessizlik hâkimdi. Salona girenler
uygun bir yer bulup oturdular. Biz de en son girdik. Efendim Haz-
retleri’nin eliyle işaret ettiği yere, onun yakınına oturduk. Biraz
sükûttan sonra:
˗ Şahin Bey’in hastalığını Ereğli’de mi duydun, burada mı?
buyurdular. Biz de burada duyduğumuzu söyledik. Efendim Hazret-
leri sonra: