Page 247 - Gülden Bülbüllere Tasarruf - Abdurrahim Reyhan Erzincanî

Tasarruf 235

Ömer Temel Özhan

1981 yılının Ramazan Bayramı’nın ikinci günü yatsı namazından
sonra Abdurrahim Efendim’den ders aldım. O zamanlar Erzincan’ın
İliç Kazası’nda Askerlik Şube Başkanı olarak askerlik görevimi ya-
pıyordum. Ders aldıktan bir hafta sonra Efendim’i ziyaret etmek
üzere Erzincan’a geldiğim de ikindi vakti biraz geçmişti ve Efendim
Hazretleri dergâhta sohbet buyuruyordu. İhvan da kalabalıktı. Efen-
dim bir ara sohbeti keserek bana:
˗ Ömer Bey, sen elektrik mühendisisin. Elektrik motoru bo-
zuldu, yapar mısın?
buyurdu. İçimden şöyle düşündüm: “Efendim ne tamiri, ben onun
aynısını yaparım!” Sonra Efendim kalktı, ben de kalktım. Mutfağa
doğru gittik. Efendim:
˗ İşte Ömer Bey, et makinesi bu!

dedi. O esnada hiçbir şey söyleyemedim. Kafamda hiçbir bilgi, zi-
hin, zekâ namına hiçbir şey kalmadı. Öylece sessiz, mahcup bir şe-
kilde Efendim’le salona geri geldik, oturduk. Efendim sohbete de-
vam etti. Fakat benim kulaklarım uğulduyordu. “Bu ne idi, neden
benim başıma geldi?” diye düşünüyordum. Fakat bir türlü anlam ve-
remiyordum. Hakikatten mesleğimin âşığıydım ve bu konuda kabi-
liyetliydim. Fakat bir et makinesini tamir edememenin ezikliğini ya-
şıyordum. O gün bu ruh hâli içinde dergâhtan ayrılıp Askerlik Şu-
besi’ndeki vazifeme döndüm.
Aradan bir hafta geçti. Efendim Hazretleri öyle muhabbet vermiş
ki yerimde duramıyorum. Tekrar Erzincan dergâhına geldim. Ön-
ceki ziyaretimdeki gibi dergâh ihvanla doluydu ve Efendim sohbet
buyuruyordu. Yine sohbeti kesip:
˗ Ömer Bey, biliyor musun, et makinesinin tamiri için sana-
yiden bir çırak geldi, makineyi tamir etti.
buyurdu. Nefsime de ikinci kez şok dalgası geldi. Kendimi sorgula-
maya başladım. Sen misin et makinesinin tamirini hafife alıp kendi-
sini yapabileceğini zanneden? Merhamet ettiler de bu olay vesile-
siyle varlığımı nefsimden aldılar. O sıra bana düşen şunu söylemek