Page 175 - Gülden Bülbüllere Tasarruf - Abdurrahim Reyhan Erzincanî
P. 175
Tasarruf 163
***
Bir gün Erzincan’daki tekkedeydik. Huzurda Paşam Hazret-
leri’nin zamanından kalan büyük ihvanlar vardı. Pişkidağlı Ahmet
Efendi de oradaydı. Hepimiz duvar dibinde düzgünce oturuyorduk.
Fakat ben muhabbete geldim, Efendim’e daha da yönelecek şekilde
elimde olmadan ona doğru döndüm. Ama bu şekildeki oturuşum o
güzelim oturma ahengini bozmuş oldu ve intizamlı sıra dizilişinden
çıkan bir görüntü verdi. Birden içimde Mübarek Efendim Hazret-
leri’nin sesi gürledi: “Düzgün otur!” Hemen apar topar kendime çeki
düzen verdim. O mübarek ses kalbimde sanki şimdi söylenmiş gibi
hâlâ yankılanmaktadır.
Mübarek bu tasarruf ve ikazıyla “Dergâhta veya zahir ortamlarda
mürşide karşı gönülden yönelmede hiçbir sınırlamanın olmadığını,
fakat bu yönelişin başkalarına gösterilmeden ve şöhrete sebep olma-
dan gönülden yapılmasının adaba daha uygun olduğunu” bana öğ-
retmiş oldu.
