Page 231 - Gülden Bülbüllere Tasarruf - Abdurrahim Reyhan Erzincanî
P. 231
Tasarruf 219
***
Ben bir kaza geçirmiştim. Artık her arabaya bindiğimde içimde
sürekli olarak bir korku oluyordu. Bir seferinde Efendim teşrif etti.
Efendim’e giderken yolda yine içimi o korku kapladı. Fakat, hani
kar yağar da güneş vurunca etrafta ışıl ışıl bir parlaklık olur ya, aynı
şekilde birden arabanın içinde her taraf ışıldadı. Ben yok oldum,
araba yok oldu, etraf yok oldu. Tarif edemiyorum, ama karın üzerine
güneş ışınlarının düşmesi gibi her taraf ışıl ışıl oldu. Bu arada kula-
ğıma birden:
˗ Ne korkuyorsun? Her tarafta biz varız! Ne korkuyorsun?
diye bir ses geldi ve o korku hâli üzerimden gitti. Daha sonra içimde
arabaya binme korkusu kalmadı.
