Page 59 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

Ruhumuz Beraber 53

Erzincan’a İlk Yıllarımızdaki Ziyaretler
Aşağı Lori Teveccühü
Erzincan’a ilk ziyaretimiz 1989 yılının yaz aylarında oldu.
Efendim uzun zamandan beri ilk defa Aşağı Lori’de Teveccüh ya-
pacakmış. 14 Temmuz 1989’da yapılan bu teveccüh Kurban Bayra-
mının 2. günü olan Cuma gününe rastladığı için Efendim “Üç bay-
ram bir arada.” buyurmuştu.
Efendim’i ve kutsal bir şehir olan Can Erzincan’ı ziyaret et-
mek için memleketten babam, Yaşar Ağabey ve ders arkadaşım Nuh
Hoca ile birlikte dört kişi otobüsle yola çıktık.
Erzincan yolculuğumuz nasıl bitti anlamadım. Sabaha kadar
uyuyamadım. Yolculuk sırasında Nuh Hocayla sürekli muhabbet et-
tik. Çok heyecanlıydık. Erzincan’a sabah vakitlerinde vardık.
Tekke’ye gittik, abdestlerimizi tazeledik. Aşağı katta mutfak vardı,
orada kahvaltımızı yaptık.
Sanki Hacca gitmiş gibi değişik duygularla etrafı ve Erzin-
canlıların şiveli konuşmalarını izliyorduk. Herkesin hareketi, sözleri
bize sanki keramet gibi geliyordu. “Bunlar ne kadar güzel insanlar!
Böyle bir hayat da mı varmış! Burası nasıl bir yer?” diye düşünüyor
ve sevinçten yerimizde duramıyorduk.
Efendim salonu teşrif etti. Salon çok kalabalık değildi. Bize
“hoş geldiniz” dedikten sonra, “İhvanlar nasıl?” gibi sorular sordu.
Hâlinden memnuniyeti anlaşılıyordu. Perşembe günüydü ve tevec-
cüh hazırlığı konuşmaları yapılıyordu. Efendim Erzincan’a bizim
gibi dışarıdan gelmiş olanların Aşağı Lori’ye nasıl gideceklerinin
ayarlamasını yapıyordu.
Erzincanlı Adnan Çağlı Ağabey’in kardeşi Gülhan Ağabey
babamlarla ilgileniyordu. Efendim’e “Babamı, Yaşar Ağabey’i ve
Ali Ayçicek Ağabeyi kendi arabasıyla götürebileceğini” söyledi. Biz
ise misafir olarak öyle oturuyorduk.
Efendim ihvan bir minibüsçüyü çağırttı. Onunla gidiş ve dö-
nüş için bizim adımıza pazarlık yaptı. Dört yoldaki manifaturacı-
larda dükkânı olan sakallı bir Ağabeyi hatırlıyorum. Nuh Hocayla
ben dâhil 10 kişilik bir ihvan grubu için minibüs şoförüyle anlaştı.