Page 64 - Gönlümüz Beraber Ruhumuz Beraber

58 Gönlümüz Beraber

Annemin dayısının oğlu Derviş Ağabey o zamanlar Erzin-
can’da polislik yapıyordu ve biz de misafir olarak onun evinde ka-
lacaktık. Ekrem “Ben götüreyim” dedi, bizi alıp emniyete götürdü
ve Derviş Ağabey’le buluşturdu. Ekrem’in babasının vâriyeti yerin-
deymiş. Hem Erzincan’da evleri hem de Çağlayan’ın üst taraflarında
Munzur dağının eteklerinde köyleri varmış. Sonra “Ailem sizinle ta-
nışmak istiyor. Sizi bir gün köyümüze götüreceğim.” dedi ve gitti.
Derviş Ağabey’in evine gittik. Dayımın çocukluk arkadaşım
ve yaşıtım olan küçük oğlu Mehmet de Erzincan’a Ağabey’inin ya-
nına gelmiş. Onu görünce şaşırdım. Derviş ağabeyin hanımı Leman
abla bize çok sıcak davrandı. Annem yetim olarak dayısının yanında
büyüdüğü için bunlar kendi evlatları gibiydiler.
Ertesi gün Derviş Ağabey ve Mehmet’i de alıp Tekke’ye gö-
türdük. Mehmet’in tasavvufla hiç alakası yoktu. Biraz Efendim’den
bahsettik. Tekke’de meşhur Cavaklı bizim Mehmet’e kafayı taktı ve
ona “Salona girerken ayak selamıyla komutana selam vereceksin.
Sonra diz çöküp ‘ders alacağım’ diyeceksin.” dedi. Ben de gülüyo-
rum. Mehmet de kendisine söylenilenin aynısını yaptı. Böylece
Mehmet ve Derviş Ağabey ders tarifini aldılar.

O günden sonra Ekrem geldi, “Babaannem size köyde ye-
mek hazırladı. Sizi götürmeye geldim.” dedi. Ekrem’in babasının
eski model bir Mercedes arabası vardı. Annemi, babamı, Zafer Ağa-
beyi ve beni alıp köye götürdü. Köyleri Erzincan’ın Tunceli tara-
fında, Munzur dağlarının eteğinde bir yerdi, evleri de Ermenilerden
kalma tarihi, ahşap bir binaydı. Odanın birinin taban ortasındaki ka-
pağı kaldırınca altından debisi yüksek olan bir su aktığını gördük ve
ayaklarımızı suya salıp serinledik. Yemek yedikten sonra, Ekrem
bizi Munzur dağlarının su çıkan yerlerini gezdirmeye götürdü. Bu
ziyaret bizim için turistik bir gezi de oluyordu. Akşamdan sonra Ek-
rem bizi Erzincan’a Derviş Ağabeylere bıraktı. O zamanlar bölgede
terör vardı, cep telefonu da yoktu. Derviş Ağabey başımıza bir şey
geldi mi diye çok endişe etmiş. Bizi görünce “Aman, bir daha git-
meyin.” dedi.
Bizim Erzincan’a gideceğimizi öğrenen memleketteki Er-
zincanlı Adnan Ağabey abisi Gülhan Ağabey’e haber vermiş.