Page 112 - Gülden Bülbüllere Tasarruf - Abdurrahim Reyhan Erzincanî

100 Gülden Bülbüllere

oldu. Sonra yine “Efendim’in sırları hakkında bana malumat veril-
miştir.” diyerek Efendim’in sır âlemindeki büyüklüğü hakkında ce-
maate bilgi vermeye kalkıştım. Daha sonra başladım “Ankara’ya ha-
ber verin ki Efendim böyle bir Allah dostudur, böyle bir Evliyaul-
lahtır” demeye! Bu arada Efendim Hazretleri “Kes sesini, sus” dedi.
Benim sultanım, o anda sesim kesildi ve sustum. Ancak bu sefer de
cemaate “Kalkın, gidin Ankara’ya!” demek için elimle kolumla işa-
ret etmeye başladım. Onlar kalkmadığı için ben daha fazla hareket
ediyordum. Tabii cemaat de “Bu kafayı mı üşüttü” diye bana bakı-
yordu. Sonra Efendim Hazretleri “Kalk, çık buradan” buyurdu.
O vaziyette dışarı çıktım, ama dışarıda bayağı kar vardı. Mer-
kez’e doğru yola koyuldum, ama oraya ne için gittiğimi de bilmi-
yordum. Sonra “Yarın kıyamet kopacak, dünya yıkılacak” diyor ve
“Mahalleme haber vereyim” diye efkarlı bir şekilde yola devam edi-
yordum. Hani Salih Baba “Dervişlerin kıyameti daimdir” buyurmuş
ya, ben de bu fikrimin kesin bir bilgi olduğuna inanıyordum. Fakat
kim buna inanmazsa artık onu dövecek miydim bilmiyordum.
Mahalleye ulaştığımda karşıma çıkan ilk eve uğradım. Evin av-
lusunda daha sonra rahmetlik olan bir bayan vardı. Benim böyle oy-
nak hâllerim olduğunu duymuş. Bu yüzden beni görünce korktu.
Ona;
˗ Azize abla, yarın kıyamet kopacak. Hazırlığınızı yap.
dedim. O biraz tebessüm edince “Sen buna inanmadın” diye ona sağ
elimle bir şamar vurup nefesini kestim. Sonra içeri, eve girdim. Ka-
dının evde çocuğunun olduğunu bilmiyordum. Baktım ki beşikte ço-
cuğu yatıyor. Şimdi kadına “Gel, öyle midir değil midir, çocuğa so-
ralım!” deyip açtım çocuğun üzerindeki o bezi ya da perdeyi ve ço-
cuğa:
˗ Yarın kıyamet kopacağını söylüyorum, ama annen inanmı-
yor!
dedim. Öyle deyince sanki çocuk konuşmaya başlayacakmış gibi bir
hâl oldu. Fakat biraz sonra birdenbire o hâl benden kalktı ve içimden
“Benim burada ne işim var?” dedim. Çocuğu bıraktım ve onlara da
bir şey demeden Efendim’e geri dönmek üzere evden çıktım. Şimdi
rahmetli olan o kadın daha sonraları beni gördüğünde “O gün senden