Page 276 - Gülden Bülbüllere Tasarruf - Abdurrahim Reyhan Erzincanî

264 Gülden Bülbüllere

Rıza Polat
Efendim 1989 yılında Bursa’da teveccüh yapmıştı. O anda hem
bedenen dünyada Tekke’deydim hem de ruhen başka bir âlemde
tarif edemeyeceğim bir yerdeydim. Teveccüh bittikten sonra uzun
bir süre bunun etkisinde kaldım.
On yedi yaşımdayken her akşam hatmeye giderdim. Bursa’da
oturduğumuz ev sapa bir yerdeydi. Rahmetli babam “Oğlum,
hatmeden sonra gece gelip seni alayım.” derdi. Ben de babama
zahmet olmasın diye onun bu teklifini kabul etmezdim. Ama her gün
hatme çıkışında bizim mahalleye giden yolun başına geldiğimde ben
el kaldırmadığım hâlde geçen arabalardan bir tanesi durur ve beni
eve kadar götürürdü. Hatta bir gün sarhoşların arabasına binmişim.
Yolda giderken biri diğerine “Biz bunu niye aldık?” diye sordu.
Şoför de “Bilmiyorum. Ne bileyim?” dedi. Efendim onları bile
ihvanlarına hizmet ettiriyordu.