Page 279 - Gülden Bülbüllere Tasarruf - Abdurrahim Reyhan Erzincanî

Tasarruf 267

˗ Efendim, benim yok!
Deyince:
˗ Sen dersli değil misin?
diye sordu. Ben:
˗ Evet, dersliyim Efendim.
dedim. O zaman:
˗ Tesbihini ne yaptın?
diye sordu. Bunun üzerine:
˗ Efendim, Murat Ağabey’e verdim.
dedim. Hemen ondan tespihi isteyip:
˗ Sen bu çocuğun tesbihini niye aldın?
diye sordu. O da:
˗ Kendi verdi Efendim.
dedi. Abdurrahim Efendim Hazretleri sonra Murat Ağabey’den al-
dığı tespihi öptü, başına koydu ve ona geri verdi. Sonra bana dönüp
hafifçe kızarak:
˗ Verdiğin bir şeyi geri istemek küçük günahlardandır.
buyurdu. O zaman gönlüme geldi ki Efendim’in Çankırı’daki Vak-
fın mescidinden aldığım tespihten de haberi vardı. Allah’ım dünya
başıma yıkılmıştı. Ağlayacaktım, fakat ağlayamıyordum. O kadar
çok üzülmüştüm ki içimdeki muhabbetin yerini çok büyük bir hüzün
kaplamıştı. Fakat bu yaşananların ne manaya geldiğini yıllar sonra
anlayabildim. Şöyle ki sabahleyin elini öperken Mübareğin yapmış
olduğu nazarı hazmedebilmem için daha sonra öyle bir muamelede
bulunduğu gönlüme geldi.